Kapag papalapit na ako sa huling bahagi ng apatnapung minutong ehersisyo, inaasahan ko nang sisigaw ang tagapagsanay, “magtapos nang malakas.” Ginagawa iyan ng lahat ng kilala kong gumagabay sa pag-eehersisyo ilang minuto bago cool down (ang pagkakalma sa katawan bago magtapos). Alam nilang mahalaga ang pagtatapos ng ehersisyo. Alam din nilang gusto ng pahinga ng katawan matapos kumilos nang matagal.

Nang ako ay nag-aaral sa seminaryo, ako ay nagtatrabaho ng buong oras. Dagdag pa riyan, ako rin ay naglilingkod bilang chaplain at bilang intern sa isang simbahan. Ako ay abala. Noong bumisita ang aking ama sa akin, sinabi niya, “Magkakasakit ka niyan.” Binalewala ko ang kanyang babala at inisip ko na iba ang henerasyon niya kaya hindi niya ako nauunawaan.

Ikinuwento sa akin ng nanay ko kung paanong nagpasya siyang hindi na mag-aral ng kolehiyo para magpakasal sa tatay ko nung 1960s, pero hindi nawawala sa kanya ang pangarap niyang maging guro sa home economics. Pagkatapos magkaroon ng tatlong anak, kahit wala siyang diploma sa kolehiyo, naging nutrionist aide siya para sa health system ng Louisiana. Nagluluto siya ng mga masusustansyang pagkain—parang guro…

Noong 1952, madalas na nakakabasag o nakakasira ang mga mamimili pero hindi naman nila ito binabayaran. Kaya naman, may isang babala ang inilagay noon sa isang tindahan sa Miami Beach. Nakasulat doon na kapag nabasag mo ay kailangan mo itong bilhin. Makikita na rin ngayon ang mga salitang ito sa iba’t ibang tindahan.